తెలిసిందిలే

మట్టిలో పూడ్చిపెడితే తెలిసింది మమకారమేదో
మమతలెరుగనివారు సైతం కన్నీరు కార్చెదరని
చచ్చినవాడి కళ్ళు చాటంత విశాలం అయినవని 
మనిషి చచ్చిపోతేనే మంచి బ్రతికి బట్టకట్టగలదని

ఆశ

హృదయం దొరికెనని నింగి నేలనే తాకబోతే

అడుగుల సవ్వడే తప్ప ఆకారమే లేదాయె

పొరబడితినిలే అని మరల పైకి ఎగరబోతే..

రెక్కలే తెగిపోయి గమ్యమే తోచకున్నదాయె!

ఏ బంధం

ఏ బంధం మనది అంటే ఏం చెప్పను!?
భాధల్లో ఏ బంధం లేని నువ్వు గుర్తొచ్చే
అనురాగబంధం మనది అని చెప్పనా....
మరువబోతే మనసునే మెలిపెట్టేది అననా!

ముఖము

నిజం నిరూపించలేని నా పై నింద వేయకు
కాలానికి ఆ శక్తి ఉందని నీవు మరచిపోకు
అద్దంవంటి నాలో నీ ముఖము చూసుకుని
మచ్చలెన్నో అగుపిస్తున్నాయని పారిపోకు...

ఎందుకు

నేను ఎందుకు ఉండాలి వేరొకరికి నచ్చినట్లు

ఆశలన్నీ అణచుకుని అందరూ మెచ్చేటట్లు

ఎందుకు అనుకరించాలి నాకు అస్తిత్వంలేనట్లు...

ఆట

నీ హస్తరేఖల్లో నన్ను ముడిచి ఏం మురిసేవు
విధి లిఖించని బంధాన్ని పలుమార్లు ఏం కోరేవు
వరించని వలపు విజయానికై ఏల ఈ ప్రాకులాట
మనసుతో మనమే ఆడనేల ఈ తోలుబొమ్మలాట

గురి

మనిషి ఎన్నడూ గొప్పవిషయాలు మాట్లాడి జ్ఞానికాడు
చిన్ని చిన్ని విషయాలని అర్థం చేసుకుంటే అవుతాడు
విల్లుకాడు ఎవడూ వ్యర్థమైన వాటిపై బాణం సంధించడు
కావలసిన దాన్ని గురిచూసి విల్లు ఎక్కుపెట్టి సాధిస్తాడు